سلام...
دیروز با یکی از دوستام صحبت میکردیم. گفت تا حالا شده متوسل بشی به صاحب اسمت؟ گفت من چند بار تا حالا چله نشین مولا شدم و با دست به دامن مولا شدن به خواسته هام رسیدم ...
بعد از اینکه ازش خداحافظی کردم خیلی به این موضوع فکر کردم...
چند روزیه کتاب "لطفا گوسفند نباشید" رو شروع کردم...
دیشب رسیدم به صفحه ی ۲۰۸
وسط صفحه...
اما یک سفارش! یکی از لطیف ترین و عزیزترین عزیزانی که خیلی سریع خواست ما را لبیک می گوید , علی (علیه السلام) است. اگر یاد او کنیم , او زلال ترین , شفاف ترین , سریع ترین جواب لطیفی است که به انسان لبیک می گوید , چنانچه فرماید :
" انا جلیس من ذکرنی "
( من همراه و همنشین کسی هستم که مرا یاد کند. )
علی علیه السلام , یکی از کلمات عظیم و عزیزی است که خداوند بسیار دوست می دارد , پس , یاد علی (علیه الاسلام) نیز خود به نوعی خدا را یاد کردن است. من پیشنهاد می کنم در خلوت خویش او را صدا بزنید و با او به گفتگو بنشینید , مطمئنا به صدق عرایضم پی خواهید برد , زیرا :
بجز از علی نباشد به جهان گره گشایی
طلب مدد از او کن چو رسد غم و بلایی
و این مهم را بدانید که حضور لطیف و حجیم و عظیم ایشان در کلبه حقیر هیچ دینی نمی گنجد. زیرا علی (علیه السلام) متعلق به همه ی انسانهایی است که مانند او دلی دردمند و تنها اما عاشق و وارسته و فهیم دارند , زیرا خود فرموده :
"من زودباوران فهیم را دوست دارم! "
چیزی برا گفتن ندارم دیگه...
یا علی...